РОЗҲОИ ПИРӮЗИИ УСТОД БУРҲОНИДДИН РАББОНӢ
Ҳар боре, ки ба Афғонистон сафари хидматӣ анҷом медодам, талош мекардам, ки бо устод Раббонӣ мусоҳибае доир кунам. Журналистон нағз медонанд, ки ба ҳузури чунин як сиёсатмадоре расидан рӯзҳову ҳафтаҳо лозим аст, ки бо дафтари матбуотии эшон чуни як дархосте мувофиқа шавад. Хушбахтона, ҳар боре ки ман бо ин хоҳиш бо котиби матбуотии эшон муроҷиат мекардам, худи ҳамон рӯз посухи мусбат мегирифтам. Ва сӯҳбати ман бо эшон худи ҳамон бегоҳ ва ё рӯзи дигар субҳи барвақт дар сари дастархони пурнозу неъмат сурат мегирифт. (Идомаи матлаб)