ҲНИТ: «ТАҒЙИР, ИСЛОҲ, ПЕШРАФТ» ШИОРИ МАРҲИЛАИ БАЪДИСТ

Шаш -ҳафт канали Тоҷикистон шабу рӯз бо консерт машғул ҳаст. Шумо, бародар, мушоври ҳукумати Тоҷикистон ҳастед. Маъмулан ҳамаи машваратҳоро аз Маркази тадқиқоти стратегии назди Раиси ҷумҳур, ки Шумо узви он ҳастед, аз он ҷо мегиранд. Ҳамон ҷо як машварат бидиҳед, ки як каналро кам кунанд то мо ҷои онро пур кунем».

Занҳои фаъоли наҳзат чӣ кор бояд бикунанд?

Ойниҳол Бобоназарова, ҳуқуқшиноси маъруфи кишвар, раҳбари як ташкилоти ҷамъиятӣ бо номи «Перспектива+» дар вокуниш ба суханронии Абдуллоҳи Раҳнамо гуфт, ки ҳизбро набояд бо ҳизбҳои исломии хориҷ муқоиса кард. Фаромӯш набояд кард, ки онҳо дар дигар шароит фаъолият мекарданду ҲНИТ дар дигар шароит. Ин мудофеи ҳуқуқи занҳои тоҷик баъдан ба масъалаи фаъолияти занҳои ҲНИТ дахл намуда иброз дошт, ки агар онҳо дар масъалаи пешгирии худсӯзии занҳо талошҳои зиёде ба харҷ диҳанд, ҷомеаи Тоҷикистон аз ин бурд хоҳад кард. Зеро тибқи шариат худкушӣ дар кадом шакле, ки набошад ҳаром аст, вале занҳои зиёде дидаву дониста ба ин амали фоҷиангез даст мезананд. Занҳои фаъоли наҳзат агар дар ин самт фаъолияти худро тақвият бахшанд ба манфиати онҳо низ ҳаст».

Дар ҳамин ҳамоиш русдухтаре бо ном Фирӯза Каримова, ки чанде пеш ислом оварда ба узвияти ҳизб пазируфта шуда буд, ба музокира баромада дар бораи таассуроташ аз ҳизб ва аъзои он дар ин ду моҳи ахир ибрози андеша намуд. Ба гуфтаи вай ин ниҳод ҳамон ҷоест ва ҳамон созмонест, ки баъди солҳои дарози ҷустуҷӯйҳо, онҷо оромиши рӯҳӣ пайдо кардааст.

Ба ҳадаф танҳо дар шароити сулҳу субот мерасем

Мавлавӣ Қосим Раҳимов, як тан аз собиқадорони ҳизб, ки баъди 8 сол дар зиндон будан, бори аввал дар чунин маҳфиле ширкат мекард, бо эҳсосот иброз дошт, ки «агарчӣ ман имрӯз дар ин толор устоди марҳум Саид Абдуллоҳи Нуриро намебинам, вале мебинам, ки орзуҳои ӯ чӣ гуна ҷомаи амал пӯшидаанд. Ҳадафи аввалини раёсати наҳзати исломӣ таълиму тарбияи насли наврас ва дар хидмати халқу ватан будан буд. Аз ин рӯ ба ақидаи Мавлавӣ Қосим ин ҳадаф, ки имрӯз ҳам актуалӣ ҳаст, танҳо дар сурати ҳифзи суботу амният ба даст меояд. Агар ҷони мардум, моли мардум амният надошта бошад, ҳеҷ як ҳизб ба дарди ӯ намехӯрад. Барои ҳамин наҳзат бояд дар ҳифзи суботу амният ҳамеша устувор бошад.

Абдуалӣ Тоҳир, корманди Созмони Амният ва Ҳамкорӣ дар Аврупо ба намояндагӣ аз корпуси дипломатии муқими Душанбе дар ин ҳамоиш суханронӣ кард. Ӯ таваҷҷӯҳи ҳозиринро бештар сари масъалаи чӣ гуна ба ҳаёт татбиқ кардани меъёрҳои демократии давлатдорӣ ва омӯхтан аз таҷрибаи пешқадами кишварҳои мутамаддин ҷалб намуд. Мавсуф таъкид намуд, ки сохторҳои дар маҳал будаи ҲНИТ нисбат ба дигар аҳзоб дар ин масъала пешравиҳо доранд.

Шиори марҳилаи баъдии фаъолият чист?

Дар хотимаи ҳамоиш Муҳиддин Кабирӣ, раиси ҲНИТ, вакили мардумӣ суханронӣ намуд. Рисолати як ҳизби динӣ дар ҷомеаи дунявӣ чӣ ҳаст? Дар посух ба ин суоли худ Кабирӣ афзуд, ки натиҷаи мо чунин аст, ки бар дӯши ҳизби мо як масъулити бештар ва болотар аз як ҳизби сиёсии маъмулӣ гузошта шудааст. Мо ҳамеша бояд дар хотир дошта бошем, ки вақте мегӯянд, дар рафтору гуфтори мо ислом ва миллат дида мешавад, дигар мо бояд маҳдуд ба худ набошем. Исломи мо мисли оби соф шаффоф аст.

Ягар як қатрае аз гуфтори нодурусти мо, рафтори нодурусти мо ҳамчун узви ҳизб ба ин оби шаффоф биафтад, ин об гилолуд хоҳад шуд ва ба чашми мардум тира хоҳад намуд. Узви ҳизби мо ҳаққи рафтори нодуруст карданро надорад. Ё бояд рафторамон дуруст бошад, ё бояд аз ин рисолат даст кашем. Рисолати дигари мо ин аст, ки битавонем миёни арзишҳои милливу мазҳабии мову арзишҳои дину қавмҳои дигар ҳамдигарфаҳмӣ бошад, зиддияту бархӯрд набошад. Барои ин ба мо танҳо лозим аст, ки арзишҳои худро хуб бидонем, ба арзишҳои дигар ақвому адён эҳтиром қоил бошем. Марҳилаи баъдии фаъолияти мо зери шиори «Тағйир, ислоҳ, пешрафт» сурат хоҳад гирифт.

Бисёриҳо мепурсанд: Чаро тағйир? Чаро ислоҳ?... Ба фикри мо, як ҳизби исломӣ бояд тибқи фармудаи Қуръони маҷид ҳамеша дар пайи тағйиру ислоҳи худ бошад. Сипас Муҳиддин Кабирӣ дидгоҳи раҳбарияти ҳизбро дар қиболи таҳаввулоте, ки дар кишварҳои арабӣ ҷараён дорад иброз намуд. Ба гуфтаи ӯ ҲНИТ ҳамеша ҷонибдори ҳаракатҳо ва талошҳои миллатҳову мардумҳо барои расидан ба адолат, озодӣ ва каромати инсонӣ буд ва аз ин арзишҳо пуштибонӣ кард ва дар оянда низ пуштибонӣ хоҳад кард. «Зеро худи мо низ дар назди худ ҳамин ҳадафҳоро дорем. Ҳарчиро, ки барои худ мехоҳем мо барои дигарон низ мехоҳем»-, гуфт ӯ дар идома.

Вале ҳамзамон ӯ таъкид кард, ки орзуманди он аст, ки чунин таҳаввулот дар Осиёи Марказӣ бо роҳи мусолиматомез сурат бигиранд. Давлатмардони ин кишварҳо бояд аз ҳоло ба ислоҳоти ҷиддӣ бипардозанд, то дар оянда чунин кор барояшон мисли он ки барои Муборак, Башир Асаду дигарон номумкин шуд, ғайриимкон нагардад. Ман хушбин ҳастам, ки дар Осиёи Марказӣ, ба вижа дар Тоҷикистон чунин вазъият ба амал нахоҳад омад. Зеро Тоҷикистон таҷрибаи талхи ҷангу сулҳи шаҳрвандиро дорад. Аз сӯйи дигар хеле хуб мешуд агар тағйироту таҳаввулоту ислоҳот аз сӯи худи элитаи сиёсӣ роҳандозӣ шавад ва ҷараён бигирад, изҳор дошт дар хотимаи суханрониаш Муҳиддин Кабирӣ.

Султони Ҳамад, «Рӯзгор»