НОМАИ КУШОДИ МАСЪУД СОБИРОВ БА ЭМОМАЛӢ РАҲМОН

Ба унвони сомонаи «Рӯзгор» номаи кушоди раиси Ҳизби Демократи Тоҷикистон Масъуд Собиров ба номи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон ирсол шудааст, ки матни онро пурра бе ягон тағйирот ба таваҷҷӯҳи муштариёни гиромии сомона пешкаш менамоем.

Ба Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон

Инак 20 сол аст, ки мардуми шарифи Тоҷикистон аз неъмати бузурги Истиқлол баҳра мебардорад. Бо  вуҷуди воқеаҳои нангину фоҷеабор, хатару душвориҳои дарёфти мӯҳиту фазои муносиби зисти одамон, хориву зории қисме аз ҳамватанон, ки таи ин муддат насиби кишвари азизамон шуд, шукр мегӯем. Аз чӣ? Аз Истиқлол. Аз он ки гаронбаҳои ин неъмат сулҳ – бузургтарин дастовардро дар сарзамини тоҷикон поягузор асту сарпараст мебошад.

Дар баробари паҳлӯҳои гуногуни даракдиҳандаву муаррификунандаи Истиқлол, қабл аз шурӯъ ба мӯҳтавои матлаби аслии муроҷиати мазкур иктифо аз андешае мавриди пайвастагии Истиқлолу Худшиносӣ мекунам. Дирӯз, вақте ихтиёрамону тақдирамон дар дасти дигарон буд, дар дарки сабабҳои оҷизӣ ба ҷуз амали бегонаҳо фарохтар гумонеро қариб раво намедидем. Имрӯз ин иддао, ба вижа он ҷое сухан аз боби беадолатист ва, дар маҷмӯъ, дар мавриди зуҳуроти номатлуби ҷомеадорист, хушбахтона, бештар баҳонае ҷуз нест. Воқеан, «аз мост, ки бар мост». Ҳоло бояд ба худ нигарему аз худ бипурсем - чӣ касему  кӣ будему чиҳо кардему то куҷо расидем?

Ва дар ин росто фақат худи мову қудрати худшиносии мо посухдиҳандаи ҳастиамон мебошанд, касеву чизи дигар дорои нақши дуюму ҳатто чандиндараҷаи дигаранд. Ва ҳамин аст асли Истиқлол. Дарки ин масъулият фарзандони барӯмандеро рӯи саҳнаи зиндагии мардум сохт, ки кӯшишу такопӯяшон ба хотири дарёфти маҳз ҳамин Истиқлоле, ки баҳри ҷашни 20-умин солгардаш омодагӣ дорем,  лоиқи ифтихору сабақомӯзу фаромӯшношуданӣ буд. Бале, боиси афсӯсу надомату ҳатто шармандагист, ки имрӯз ба хотири бухлу ҳасуду кина нафару гурӯҳҳои алоҳида хизмати ин шахсиятҳоро мекӯшанд нодида бигиранд, таҳқиру таънаашон кунанд, бо ҳар восита озорашон диҳанд. Ва маҳз ҳамин бехирадиву бефаросатӣ, беинсофиву қадрношиносӣ  шахсиятҳоеро аз қабили ин гуна дилсӯзони миллат ё аз ин дунёву ё аз ин кишвар берун кард.

Имрӯз фурсати басо муносиби қадршиносист, ҳарчанд аз нигоҳи меъёрҳои ҳамидаи одобу ахлоқи инсонӣ фурсат барои ин иқдом ҳеҷ вақт набояд маҳдудияте дошта бошад.  Ин қадршиносиро ҳам Инсоф ва ҳам Адолат тақозо доранд. Ин маҳз қадршиносиест, ки аз мавзӯи на танҳо ҷашнгирии имсола, балки ҳамаи он чӣ, ки умумият ба дарёфти Истиқлол дорад, ҷудонашаванда аст. Сухан аз хусуси зарурияти қадршиносии чеҳраҳои воқеан ҳам сарсупурдаву таърихиест, ки Истиқлолро бидуни талошҳояшон тасаввур кардан мутлақо ғайриимкон аст. Аз ҷумла, магар метавон  суханварони арзандаи миллат – Мӯъмин Қаноат, Лоиқ Шералӣ, Бозор Собир, Гулрухсор Сафиева, Муҳаммадҷон Шакурӣ  баринҳо, ки солҳои 80-и қарни гузашта  тазоҳуротеро ба хотири дарки амиқи худшиносӣ дар мафкураи мардум ворид карданд, муаллифони Истиқлол нахонд?

Оё метавон даъвату навиштаҳои ҷасуронаи аҳли қалами ҳафтаномаҳои  «Адолат»,  «Чароғи рӯз» ва «Сухан»-ро дар дарёфти худшиносии мардум истисно кард? Ва ё метавон муборизаҳои истиқлолхоҳони воқеӣ - Ҳизби демократ, созмону ҷунбишҳои мардумии «Растохез», «Ошкоро», «Рӯ ба рӯ», «Лаъли Бадахшон»- ро  фаромӯш сохт? Магар зисту фаъолияти ду бузургтарин зани тоҷик – Бӯриниссо Бердиева ва Саъдиниссо Ҳакимоваро ба ҷуз қаҳрамонӣ ба хотири ормонҳои миллӣ метавон чизи дигаре донист? Чаро аз Тоҳири Абдуҷаббор – ин барӯмандтарину огаҳтарин фарди тоҷик, ки тарҳи Эъломияи Истиқлолро кашидаасту ба ғайр аз Истиқлолу Ватандориву Ватанпарварӣ ҳадафи дигаре надошт, ёд набарему қадрашро надонем? Аслиддин Соҳибназаров, ки ӯро мардум Номӯсу Виҷдони миллаташ медонанду дар поктиннативу ҷасорат назир надошт, магар яке аз арзандатарин чеҳраҳои таърихӣ дар ин ҷода нест?

Ҷаноби Президент, мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон!

Бо муаррифии Раёсати Ҳизби демократи Тоҷикистон аз Шумо хоҳиш дорам, ки бо истифода аз салоҳияту ваколати хеш рисолати ахлоқиву ҳуқуқии бар дӯш доштаатонро дар мавриди қадршиносии чеҳраҳои ёдрасшудаву, ҳамчунин зерин ба ҷо оред ва дар арафаи ҷашнгирии солгарди ноил шудани кишвар ба Истиқлол сарфароз намуданашонро бо мукофотҳои олитарини мамлакат қобили таваҷҷӯҳу дастгирӣ донед. Боварӣ дорам, амали мазкур ҳам хайру ҳам савоб аст ва ҳам боиси истиқболу дастгирии аҳли боидроку худшиноси ҷомеа мегардад.

1. Ниёзов Ҷумъабой(марҳум, собиқ муовини раиси ҲДТ);

2.Собиров Шамсиддин(марҳум, собиқ раиси ҲДТ дар собиқ  вилояти Кӯлоб);

3.Холназаров Имомназар(марҳум, собиқ сармуҳаррири рӯзномаи «Адолат»- и ҲДТ);

4.Отахон Латифӣ(марҳум, собиқ рӯзноманигори рӯзномаи «Правда» ва собиқ ҷонишини раиси Шӯрои Вазирони Тоҷикистон);

5.Юсупов Шодмон(собиқ раиси ҲДТ);

6.Пирумқул Сатторӣ(марҳум, шоир);

7.Ҳомидов Халифабобо;

8.Махсудов Барот;

9.Қодирӣ Саидҷаъфар;

10.Насриддинов Ҳикматулло;

11.Икромов Мақсуд;

12.Абдуллоев Сафар(собиқ аъзои Раёсати «Растохез»);

13.Сафаров Амрохон(раиси феълии ҲДТ дар минтақаи Кӯлоб);

14.Валиев Раҳматулло(собиқ муовини раиси ҲДТ);

15.Исоев Ҷумъахон.

Ба умеди дастгирӣ ва эҳтироми нерӯҳои демократии ҷумҳурӣ,

Раиси ҲДТ М. Собиров