ДОДОИ АТОВУЛЛО АЗ МУЛЛО АБДУЛЛОИ ДАР КӮҲ САНГАРГИРИФТА ПУШТИБОНӢ МЕКАРД

Яке аз фармондеҳони саҳроии минтақаи Осиёи Марказӣ Абдулло Раҳимов, ки ҳамчун террористи байналмиллалӣ ба худ унвони «Бен Ладен»-ро гирифта буд, чанде қабл бо кӯшиши муштараки нерӯҳои қудратии кишвар нобуд карда шуд.

Ин террористи ашаддӣ ҳамроҳ бо дастаи худ мӯҷиби ҳамаи нооромиҳои ахири минтақаи Рашт гардида, бо  кору кирдоре, ки аз мактабҳои террористии хориҷи кишвар андӯхта буданд, вазъи минтақаро халалдор менамуданд. Имрӯз аз нобудии ӯ аҳолии сулҳдӯсти кишвар осуда гашта, бахусус ормони волидайни он 28 сарбозе, ки тирамоҳи соли гузашта аз дасти Раҳимову ҳаммаслаконаш Алии Бедакӣ ва дигарон кушта шуда буданд, то ҷое шикаста гардид. Албатта, бо марги ӯ сарбозони қурбоншударо зинда кардан наметавон, вале қалбҳои чок-чоки модарони онҳо каме таскин ёфт.

Абдулло Раҳимов, ки  худро аҳли тақво ва диндон нишон дода, лақаби Мулло Абдуллоро гирифта буд, бо вуҷуди бузургсол буданаш, ҷангҷӯиро пешаи асосии  худ қарор дода, бо ин амали иртиҷоии хеш ба аҳолии минтақа таъсири амиқе гузошта буд. Мардуми осоиштаи Раштонзамин, ки ҳамеша хостори сулҳу салоҳ буданд, гарчанде вуҷуди Мулло Абдуллоро нодида гиранд ҳам, вале  дар қиболи даъватҳои ӯ аз фарзандҳояшон муқобилият нишон дода наметавонистанд. Бинобар ин, аксарияти  аъзои гурӯҳаш аз сокинони минтақаи мазкур буданд.

Қисмате аз коршиносон бар ин ақидаанд, ки бо марги Мулло Абдулло вазъи кишвар ором хоҳад шуд ва  мардумро рӯҳияи  оромӣ фаро гирифтааст. Аммо  марги Мулло Абдулло қалби нафареро, ки ҳаммаслаки равонии онҳо буд, шикаст, гарчанде  дар ин бора ҳарфе намезанад. Шояд хонанда бо як ишора дарк карда бошад, ки сухан дар бораи кӣ меравад?

Бале, дуруст фикр кардед. Ӯ Додои Атовуллост, ки баъди таваққуфи начандон тӯлоние боз дар мусоҳибае вуҷуди худро таъйид намудааст. Ин дафъа ватандори беватан ҳамчун сиёсатмадор (аз нуқтаи назари худаш) баромад карда, бо фахр гуфтааст: «Воқеъан, дар байни нафарҳое, ки дар Рашт буданд ва имрӯз ҳам дар кӯҳҳои Тоҷикистон, дар пуштаву дара ва рустоҳои Тоҷикистонанд тарафдорони "Ватандор" ҳастанд. Ва онҳо ба таври пинҳонӣ кор мекунанд».

Баъди рух додани он ҳодисаи фоҷиабор дар тирамоҳи соли гузашта, вақте ки модарони тоҷик бар марги сарбозони гулгулкафан хун мегирист ва мӯҳтоҷи тасалло буданд, Д. Атовуллоев ба террористони қотил муроҷиат карда гуфта буд: «Ман тарафдори онҳоеам, ки дар кӯҳ сангар гирифтаанд…». Ин даъвати ватандори беватан ба захми наздикони сарбозони шаҳид мисли намакобе буд басе  сӯзандаву дарднок.

Гарчанде чанд тан аз азизони он шаҳидон ва фарзандони фарзонаи миллат бо шеър бар рӯи он ватандори беватан туф карда бошанд ҳам, вале доғи сиёҳи найранги  қабеҳи  ӯ барои  ҳамешагӣ дар қалби модари тоҷик нақш бастааст. Ёд дорам, дар он рӯзҳои сангин ба хонаи сарбози шаҳиде рафта будем, ки модари ӯ худро бо модари Д. Атовулло муқоиса намуда, гуфта буд:

«Шояд модари ҳамон журналисти ҷангҷӯй  аз зодани мисли ӯ фарзанди нохалафе ҳазорон бор пушаймон гашта бошад, шояд шабу рӯз аз худованд марги ӯро орзу кунад. Ин бадбахтист...». Модари бечора бо ашки шашқатор аз мо, муаллимони писараш хоҳиш мекард, ки ба Президент муроҷиат кунед, то он журналистро «террорист» эълон кунад. Мо бо чашми ҳайрат ба ӯ менигаристему чӣ гуфтанамонро намедонистем.

Дар ҳақиқат, маҳз дар ҳамон лаҳзаҳои душвор ба забон овардани суханоне чун даъвати Д. Атовулло ҷониби қотилону авбошон  камоли аҳмақӣ буд. Маҳз ҳамон даъвати аҳмақонааш боиси ба замин яксон шудани нуфузи набудаи журналистии ӯ гардид. Имрӯз Д. Атовулло худро ҳамчун сиёсатшинос муаррифӣ карданист, вале ба гумони ман як журналисти муҳоботчӣ, ки зиёда аз 20 сол  дур аз Ватан, ҳамчун гуреза бо тарсу ларз ба сар мебарад, магар метавонад, чизи воқеиро дар бораи ватанаш бидонад?

Аз ҳамон тахминҳое, ки ӯ дар мусоҳибааш ҳанӯз моҳи октябри соли гузашта бо хабарнигори маҷаллаи «Однако» карда буд, бараъло маълум аст, ки  фаҳмиши сиёсиаш  хеле заиф аст. Ӯ ҳавобаландона гуфта буд, ки Мулло Абдулло умуман дар он минтақа нест (шояд вуҷуд надошта бошад), аз ӯ  Бен Ладен сохтаниянд. Баръакс, аз суоли хабарнигор дур рафта, теъдоди сарбозони кушташударо ду баробар зиёд нишон дода буд. Имрӯз, ки террорист М.Абдулло ба қатл расид, Д. Атовулло чӣ мегуфта бошад?

Беҳтар он аст, ки  имрӯз Д. Атовулло хомӯшӣ гузинад, то дубора худро дар ҷодаи сиёсат расво насозад. Вагарна, ҳар як каломаш боиси расвоиаш мегардад. Масалан, дар мусоҳибаи ахираш ӯ гуфтааст: «Ягона роҳ ин аст, ки мо бояд ин ҳукуматро маҷбур кунем ва ин ҳуқуқро мо дорем, мардуми Тоҷикистон доранд, ки ин ҳукуматро водор кунем, ки аз сари қудрат биравад, чунонки дар кишварҳои арабӣ мебинем».

Маълум аст, ки дар бораи вазъи кишварҳои Араб тасаввуроте надорад. Худ муқоисаи кишварҳои Араб бо Тоҷикистон аз он далолат мекунад, ки «сиёсатмадори» дар нимароҳ қарор дошта, ҳанӯз ба асли қазия сарфаҳм нарафтааст. Ҳатто дарк накардааст, ки хоҷагони ғарбии худаш ҳавои нафти арзон дар сар вазъи дохилии мамолики арабиро муташанниҷ сохтаанд.

Тоҷикистон бошад, аллакай лаззати дарди ҷанги таҳмилиро чашидааст ва мардуми дар ин самт таҷрибадораш дигар ҳаргиз фирефтаи шайтонтинатоне чун Додоҷони Атовулло ва «ҳомиёни озодию демократияи назарфиреб» нагардида, бори дигар дар ин пайраҳа қадам намениҳанд. Дар давраи ҳодисаҳои минтақаи Рашт ҳамеша ду шабаҳи манфуре  баҳри сиёҳ намудани фазои сиёсии кишвар талош доштанд. Яке бо силоҳ тоҷиккушӣ мекарду дигаре ӯро аз ҷиҳати равонӣ ба ин амали зиддиинсонӣ талаққӣ мекард.

Ин яке, Мулло Абдулло, оқибат мукофоти амалашро дид. Ва он дигаре (Додоҷони Атовулло)-ро низ арвоҳи бузургони ин миллат задаю дар ҳаёт ватангадояш кардааст, ки ин охирин ҷазояш нест. Онеро, ки дар кушта шудани чандин ҷавонмарди ҷавонмарг хурсандӣ карда буду бар қотили онҳо аҳсант гуфт, ҳатман шевану дуои модарони зору залили фарзандгумкарда хоҳад гирифт, гарчанде аз муҷозоти қонунӣ панаҳ ҳам барад.

Зиёвуддини Авлиёпур