Гузориши хубе аз маросими фотеҳахонӣ ба ёди маршал Муҳаммадқасими Фаҳим, як абармарди ҷиҳоду пайкор ва муборизи истиқлолияти Афғонистон хондам. Ман ин абармардро ҳаргиз надидаам, вале овозаи ӯро зиёд шунидаам. Он ки аз ҳамсафони ва ёрони вафодори Масъуди шаҳид аст, кифоя, ки дар борааш эҳтиром дошта бошем.

Фаҳим шахсияти нотакрор аст. Чун Аҳмадшоҳи Масъуду Бурҳониддини Раббонӣ ҷойгоҳи вижае дар олами мубориза зидди истисмор ва таҷовузи бегонагон дорад. Ва чун ба таърихи Афғонистон менигарем, мебинем, ки ин миллат дар ҳич замоне таслими зӯр нашудааст. Ва Аҳмадшоҳи Масъуд низ боре дар як мусоҳибааш гуфта буд, ки агар қарор буд таслими зӯр шавам, ба Шӯравӣ таслим мешудам. Вале Афғонистон таҷовузи инглису русро шикаст додааст ва анқариб аз хуруҷи Амрико ҳам пайғом мерасад ва бо ёронаш аз шикасти шамандавори худ эълон мекунад.

Ин худ фалсафаи мубориза аст. Золим маҳкум ба шикаст ва мутаҷовиз ҳатман шарманда мешавад. Вале ин шикаст тавассути ҳамин гуна қаҳрамонон амри мумкин мегардад. Инсонҳои бошарафе, ки аз худ мегузаранд ва миллату меҳанро аз чанги золимону худфурӯхтагон, бегонагону бегонапарастон наҷот мебахшанд. Ва Муҳаммадқасими Фаҳим аз ҳамин зумра абармардон буд.

Низомиддин Исоев, унвонҷӯ

Оре, ҳампеша ҳампешаро бештар медонад, ки кист

Ман ҳам ҷонибдори онам, ки дар бораи ҳунармандон ҳунармандон бинвисанд. Ва на танҳо ин, балки дар бораи шоирону нависандагон ҳам ҳамқаламонашон бинвисанд. Масалан, чанд мақолаи Абдуҳамид Самадро дар бораи удабо хондам, ки хеле дилписанд буд. Бахусус, дар бораи Ғаффор Мирзо, як шоири хуб, вале аз бекасӣ номашҳур чизе навишта буд, ки то ҳол дар хотирам нақш бастааст.

Ё худ мақолаи Бозор Собир ҳам дар бораи Мастон Шералӣ хеле ҷолиб ва хонданӣ буд. Гумон мекунам, ки адиб ё ҳунарманд дар бораи ҳамқалам ва ҳампешаи хуб ҷолибтару шавқовартар менависад.

Мансур Абдуллоев, донишҷӯи Донишгоҳи миллӣ

Албатта, зани дуввум будан хуб аст, агар...

Ҳич бовар кардан намехоҳам, ки зани дуюм беҳтар бошад. Ҳарчанд фоҳиша нашудану зани дуюм будан хубтар аст. Танҳо ба он хотир, ки ахлоҳ пок мемонад. Вале дар ин замон куҷост он марди ботавфиқ, ки зани дуюмро таъмин намояд. Дар андешаву тафаккури мардони ин замон таъмини зани дуюм танҳо ҳамбистарист, вале мушкилоти зиндагии ӯ, ки маҳз ба ҳамин хотир занон даст ба фоҳишагӣ мезананд, барои мардон ё худ шавҳарон аҳамияте надорад. Ман даҳҳо мисол аз бадбахтии занони дуввум дорам.

Занеро медонам, ки зани дуввуми марди соҳибсарват буд ва ҳоло бо ду фарзанд дар ба дари мардум мегардад. Он мардро ҳам медонам: боз зани дуюм дорад ва боз ҳам он зан ҳомиладор аст. Метарсам, ки сарнавишти дугонаи ман барояш такрор нашавад.

Шояд бошанд мардони ботақво, асилзодагон, мардони назаркардаи Худо. Вале бовар кунед, ки инҳо хеле каманд. Аммо теъдоди занони бадбахт, хонавайрону сарсону саргардон ба маротиб бештар аст. Аз ин рӯ ман бовар надорам, ки зани дуввум будан шараф бошад.

Сайёра, Душанбе

Устод Улуғзода собиртарин адиби аср буд

Рӯзгори Сотим Улуғзода шояд намунаи талхтарин рӯзгори адиби даврони Шӯравӣ бошад. Вале шахсияти ин адиби номдор нотакрор аст. Вай ба ҳама фишорҳои рӯзгор ва ҷабри таърих сабр кард. Маҳз сабурӣ ӯро зинда нигоҳ дошт, агар каси дигар мебуд, шояд дилкаф ҳам мешуду девона ҳам. Як дастгоҳи идеологии ҳизби муқтадири олам, ки ҳокимияти қудратмандро дар даст дошт, болояш фишор овард. Хостанд фирори писарро бори гуноҳи падар донанд. Аммо Сотим Улуғзода тавонист сабр кунад ва на танҳо дар ин сабр худро дар ҷомеа нигоҳ дошт, балки шоҳасарҳои худро офарид.

Ман ҳамоно баҳси басо нангини адабиётшиноси маъруферо бо адиби шинохта ёд дорам. Исмашро намегирам, чун намехоҳам коҳи куҳнаро бод диҳам. Вале шояд расад замоневу касе аз муҳаққиқони осори устод Улуғзода ин паҳлуи зиндагонии адибро таҳқиқ кунад ва шояд мақолаи адбиётшиносу нависандаи маъруф бори дигар чоп шавад.

Ман ин лаҳзаи таърихиро баъди хондани суҳбати доктор Сафар Абдуллоҳ ба ёд овардам, гумон мекардам аз ин пажуҳишгари шинохта ин паҳлуи рӯзгори устод пурсида мешавад, ки напурсидед.

Исо Маҳмуродов, Файзобод

Мақолаи дар бораи Раҳмондӯст писандам наёмад

Бо ҳама эҳтироме, ки ба кормандони "Рӯзгор" ва муассису сардабири он Султони Ҳамад дорам мегӯям, ки аз миёни матолиби ин ҳафта мақола дар бораи Раҳмондӯсти Қурбониён заъиф буд. Ман ин ҳунармандро хуб мешиносам, ҳунараш ва саҳнаофариниҳояшро дидаву тамошо кардаам. Мебоист хеле чизи арзишманде дар ин бора чоп мешуд. Зеро Раҳмондӯст ба ин ҳарчанд ниёз надорад, вале арзиш дорад. Дуруст аст, ки аз суханони ҳампешагон иқтибос шудааст, вале гумон мекунам "Рӯзгор" бояд ҳатман бо худи ӯ суҳбате анҷом диҳад, то хонандагон аз андешаву афкор ва фаҳмишаш бохабар бошанд.

Ҳамида Калонова, омӯзгор

Аз таърихи Наврӯз нависед, ки хонданист

Интизор доштам кулли саҳифаҳои ин шумора наврӯзӣ мешуд, вале мутаассифона чунин нашуд. Аммо боз ҳам хуб аст, ки як саҳифа шеъри баҳору Наврӯз хондем. Мехостам бо истифода аз фурсат аз таърихи Наврӯз мақола хонам, ҳарчанд медонам, ки ин мавзуъ борҳо дар нашрияҳо пайгирӣ шудааст. Вале ба гумони ин ҷониб ҳар қадар агар мо зиёдтар бигӯем ва бидонем хуб аст. Бахусус, насли имрӯз ин таърихро намедонанд ва гумон мекунанд Наврӯз ин бузкашиву рақсу тарона аст. Асолати таърихии миллат бояд таъкид ба таъкид мақола шавад.

Ва боз: бисёр мехостам дар "Рӯзгор" аз талошҳои Буриниссо Бердиева, ки шоир Бозор Собир ӯро қаҳрамони Наврӯз медонад, мақола хонам.

Сафарбек Тошев, Қубодиён

Дона Баҳром куҷост?

Ман мухлиси таронаҳои Дона Баҳромам. Садояшро шунидаву тамошо кардаам.  Вале дар борааш тақрибан чизе намедонам. Ба ҷуз он ки мегӯянд аз ҳунармадони дарвозист. Аммо вақтҳои охир хеле кам садояшро мешунавем ва дар телевизион ҳам аҳён-аҳён мебинем. Куҷо бошад Дона Баҳром ва ба чӣ кор машғул аст?

Соҷидамоҳ Таваллоева

"Рӯзгор": Ростӣ мо ҳам чандон дақиқ намедонем ин сарояндаи шинохта куҷосту машғули чӣ кор аст, вале мегӯянд дар Консерваторяи миллӣ ифои вазифа мекунад. Аммо кӯшиш мекунем дар кутоҳтарин фурсат пайдо кунем, ки дақиқан куҷосту чӣ мекунад.

Бознашр аз ҳафтаномаи «Рӯзгор» №12, 26 марти соли 2014