Вақте мақолаи "Санъаткоре, ки ҳунараш марзҳоро убур кардааст"-ро мехондам, ин мисраҳои Бозор Собир ёдам омад:

Хоҳам, эй пардасози шоиста,

Парда то парда ҳамчу гулдаста.

З-устухони сафеди ман бошад,

Дастаи торат устухонбаста.

Дар ҳақиқат Ҷурабек Мурод ҳунарманди нотакрор аст. Аслан ҳар ҳунарманд нотакрор аст, ҳар кас бо як сабку услуби равиши сарояндагии худ рӯи саҳна меояд. Вале вижагии Ҷӯрабек он аст, ки ҳунараш бо гузашти бештар аз ним асри рӯи саҳна буданаш куҳна нашуд. Ҳоло ҳам ӯ месарояд ва ҳоло ҳам дилписанду ҷаззоб месарояд.

Мегуфтам баъди ба саҳна омадани писараш ӯ меравад, вале ҳоло ин назарам дигар шуд. Бо омадани Ҷонибек Ҷӯрабек гӯё умри дубора дар саҳна ёфт.

Майсара Мазбутова, унвонҷӯ

Китобҳои Маркесро аз куҷо метавон пайдо кард?

Китобҳои тарҷумашудаи Габриэл Гарсиа Маркесро аз куҷо дастрас кунам? Баъди аз олам гузаштани адиб фаҳмидам, ки як нависандаи сатҳи ҷаҳонӣ оламро тарк кардааст. Пеш шунида будам, вале намедонистам, ки бо забони тоҷикӣ низ ӯро тарҷума карда будаанд. Инро аз мақолаи "Рӯзгор" хондам. Шояд варианти электронӣ дошта бошанд.

Нигина, донишҷӯ

"Рӯзгор": бо забони тоҷикӣ чор асари  адиб: "Хазони умри Одамхудо" (тарҷумаи Урун Куҳзод), "Сад соли танҳоӣ", "Ба полковник касе наменависад", "Одами хеле пире, ки болҳои бузург дорад" (тарҷумаи Абдулғаффори Абдулҷаббор) баргардон шудаанд. Яқинан "Хазони умри Одамхудо"-ро шумо дар ҷойе пайдо карда наметавонед, маргар, ки аз ягон фурушгоҳи китобҳои куҳна (агар бошад) суроғ кунед. Зеро ин китоб соли 1983 ва ҳамагӣ як маротиба чоп шудааст. Аммо то ҷое медонем, дар мағозаҳои китоб се асари дигари адиб пайдо мешаванд. Фақат бояд пурсид. Дар бораи варианти электронии ин китобҳо низ посух ҳамон аст. Бино ба гуфтаи устод Куҳзод "Хазони умри Одамхудо" дақиқан варианти электронӣ надорад, чун замоне он чоп шуд, компутар дар кишвар набуд. Аммо се асари баъдиро шояд варианти электронӣ бошад. Фақат аз мутарҷим бояд пурсид.

Ҳайдар Алиевро чаро ёд кардед?

Ростӣ нафаҳмидам, ки мақола дар бораи Ҳайдар Алиев ба кадом муносибат чоп шуд? Ситоиши роҳбареро кардед, ки роҳбарии кишварашро хонаводагӣ кардааст. Ё бо ин ишора мехоҳед кунед, ки Тоҷикистон низ ҳамин роҳро пеш гирад?

Аслан бо вуҷуди он ки Алиев як партократи асил буд ва шояд дар замонаш бо андешаҳои миллӣ аз дигар аъзои Бюрои сиёсӣ ва роҳбарони вақти кишварҳои пасошӯравӣ фарқ мекард, вале набояд аз ҳақиқат чашм пӯшид, ки як ҳокимияти диктаторӣ дошт, ки мухолифонашро бо ҳар шева буғӣ мекард.

Ҳайдар Алиев шояд роҳбари хуб бошад, вале на ба ҳадде, ки ситоиш мекунанд. Ман бисёр дар Озарбойҷон зистаам, муддати қариб 8 сол ва дар шеваи роҳбарии ӯ ягон чизи ғайриоддиро надидам. Коре кард, ки ба ҷойи худ писарашро овард ва ҳокимиятро авлодӣ кард. Ва акнун ин писар боз солҳо дар тахт менишинад ва ҳар бор конститутсияро нақз мекунад, то худро номзад созад. Яъне, суқути Шӯравӣ ба ҷуз дар кишварҳои назди Балтик дигар дар ҳама мамолики ба истилоҳ тозаистиқлолаш ҳокимони якумриро сари қудрат овард.

Аслишо Аминҷонов, омӯзгор

Қаноатро дар Русия мехонанду дар мо не

Чӣ хабари хуш шунидам: достони Муъмин Қаноатро дар Волгоград бо забони русӣ чоп кардаанд ва боз мегӯянд, ки дар ин шаҳр ин достонро ҳама мехонанд. Аз ин хабар инсонро ҳисси ифтихору фараҳ фаро мегирад. Китоби устоди бузурги назмро дар Русия чоп мекунанд ва боз менависанд, ки онро мардум дӯст медоранд.

Ман "Суруши Сталинград"-ро замоне қариб пурра аз бар карда будам ва ҳоло ҳам бо вуҷуди пирӣ шояд ниме аз достонро аз ёд донам. Аммо афсӯс мехӯрам, ки насли имрӯз китоб намехонанд ва ҳатто номи достонҳои ин марди шарифро аз ёд намедонанд. Ман инро аз гирудори набераҳоям мегӯям. Ҳар қадар маҷбурашон мекунам, ғайр аз китоби дарсиашон, ки он ҳам барои баҳо гирифтан аст, аслан дар даст китоб намегиранд.

Ҳоҷӣ Асомиддин, нафақахӯр

Ёди бузургон ба хайр бод

Аҷаб аксе чоп кардед: "Устод Нурӣ бо эшони Абдухалилҷон". Ин пири тариқатро хуб медонам ва аз суҳбати файзбораш ҳам баҳра бурдаам. Устод Нуриро низ ва борҳо дидаву баҳраҳо бардоштаам. Равонашон шод бод!

Маҳмадкарими Исо

Бемористон "Ибни Сино" хуб асту, хеле гарон ва на барои ҳама

Дар бораи бемористон "Ибни Сино" навиштед. Хондам ва чун корафтода будам, мехоҳам фикрамро нависам. Ба андешаи ман бо вуҷуди низоми хуби табобат ва мавҷудимяти табибони ҳозиқ нарх дар ин бемористон осмонист ва барои камбағал нест. Розӣ шавед. Ба назар чунин мерасад, ки дастандаркоронаш чунин бемористонро барои элита сохтаанд, то ҳам соҳиби пул шаванд ва ҳам хизмати сарватмандонро кунанд.

Дар баробари ин давлат чаро чунин табобаткадаро намесозад, ки ҳам мутахассис ҷалб кунад ва ҳам бо сифати олӣ табобатро ба роҳ монад? Агар як шахс бо сарфи миллионҳо доллар аз ҷайбаш қодир бошад, ки ин гуна дармонгоҳ бисозад ва онро ба манбаъи даромад табдил диҳад, чаро давлат ин корро наметавонад анҷом диҳад? Магар давлати мо камбағалтар аз ин гуна соҳибкорон аст? Ё метавонаду махсус намесозад, ки аз ин ҳисоб дигарон соҳиби сарвату мол шаванд?

Куҷост гуманизм, куҷост муҳаббат ба инсон, куҷоянд ғамхорони миллат дар ин давлат? Кӣ ин суолҳоро посух мегӯяд? Медонам, агар ба вазорати тандурустӣ муроҷиат кунед, садҳо мисол меоранд, ки онҳо низ доранд шифохонаҳои хуб. Оре, дар сухан доранд, вале аз рӯи инсоф агар гирем, ягонтои онҳо ба бемористони "Ибни Сино" баробар намеоянд. Пас чӣ бояд кард? Ман намедонам, шояд дигарон донанд?

Маърифат Холиқназарова, Душанбе

Бознашразҳафтаномаи «Рӯзгор» №19, 14 майисоли 2014