Акнун ҷавононро тадриҷан ба сӯи мусиқии асил бояд бурд

Ба ҳамаи хонандагони ҳафтаномаи “Рӯзгор” салом арз мекунем. Ҳафтаи гузашта низ моро бо зангҳои телефониву номаҳои худ бисёре аз хонанадагонамон шод карданд. Боварамон бештар шуд, ки доираи хонандагони «Рӯзгор» меафзояд, моро бештар аз пештар мехонанд, андешаҳояшонро иброз медоранд, пешниҳодҳои судманд мекунанд. Ин хеле хуб аст, ин аслан як дастовард аст, вақте кас мебинад, ки заҳамоташ бенатиҷа нест, хуш мешавад. Ва моро низ ҳамин руҳия фаро мегирад.

Ҳафтаи сипаришуда Камол Насриддин аз Варзоб пешниҳод намуд, ки саҳифаи динии “Рӯзгор” ҳамешагӣ бошад ва ба андешаи хонанда чун кулли сокинони мамлакат мусалмонҳоянд, пас саҳифаи доимии динӣ бояд бошад. Мо албатта, ба хонандаи азиз фаҳмонидем, ки ин саҳифа қариб, ки ҳамеша вуҷуд дорад ва мо онро сарфи назар накардаем. Вале боз ҳам аз гуфтаи Камол Насриддин ба ин хулоса омадем, ки саҳифаи дин хонанда ва муштарии бештар шояд дошта бошад.

Ҳидоят Оқилова аз Бохтар мегӯяд ҳамон саҳифаи ваъдагӣ дар бораи мушкилоти занонро ташкил накардем. Эроди ҷиддӣ буд. Ҳидоят гуфт, ки муддати 3 сол аст аз шавҳари мардикораш хату хабар надорад. Бори тарбияи ду фарзанд бар души худи ӯст. Мехоҳад мо бештар ба ин масъала таваҷҷӯҳ дошта бошем.

Ба модари азиз мерасонем, ки ташкили ин гуна саҳифаро мо дар дастури кории худ дорем ва Худо хоста бошад, дар муносибтарин фурсат оғоз мекунем. Вале барои мо ин гуна сарнавиштҳо лозиманд, ки тавонем мавриди таҳқиқу баррасӣ қарор диҳем. Зеро на ҳама занон розӣ мешаванд, сарнавишти талхашон ва муносибати шавҳарони мардикорашон бо оилаву фарзандон дар саҳифаҳои матбуот резанд. Албатта бо номҳои мустаор метавон чизе навишт, вале мо мехоҳем ҳар навишта ҳадафрас бошад. Агар дар марказ сарнавишти инсони воқеӣ қарор гирад ва на бофтаву хаёлӣ таъсираш бештар аст. Вале бо вуҷуди ин мо дар талошем ин мавзӯъро пайгирӣ намоем.

Ва инак, матлаби дигари ин бахш:

Мо дар телевизиони Русия

“Пусть говорят» яке аз беҳтарин барномаҳои телевизиони Русия аст ва Андрей Малахов бидуни шак ситораи телевизион аст. Вақте ситора гуфтам ёдам аз шоубарномаҳои дилбазани чор шабакаи телевизиони кишвар омад ва ягон барандаи ин шабакаҳоро ҳампои Малахов наёфтам. Ва хеле афсӯс.

Намоиши оншаба хеле муассир буд ва гумон намекунам, ки касе онро бе ҳаяҷону изтироби ботинӣ ва бе ашки чашмон тамошо карда бошад. Ин аслан як силсилабарнома аз рӯзгори фоҳишазани рус ва ҷавонмарди муҳоҷири тоҷик буд. Ҷавонмарди боло аз чилсолае, ки зани поку фарзандони солеҳи худро гузошта, домани фоҳишаеро гирифтааст.

Акнун оне ҳамбистараш аст, ки се мардро ба алоқа бо ӯ ва ҳақи падарӣ доштан ба фарзанди валадуззинояш гумонбар медонанд. Ва Саиди тоҷик хуб медонад, ки ӯ танҳо яке аз ин се ошиқи Елена Костирикина мебоашд. Ман дар ин барномаи фоҷеаи як хонаводаро дидам. Духтарони ҳиҷобпӯши зеботар аз моҳ, зани хушқадуқомат ва нозанин дар баробари як фоҳишаи гузаро истодаанд, вале бо падаре, ки муддати беш аз даҳ сол ёди онҳо накард, пархош намекунанд.

Аммо номаи ман на дар ин бора аст, намехоҳам он ҳамаро такрор кунам. “Рӯзгор” кори хубе кард, ки гузорише аз он омода сохт. Як бори дигар ёди моро ба он барнома андохт. Ва суол ин аст: магар каманд ин гуна сарнавиштҳои талх? Муҳоҷират барои ин миллат фоҷеаҳои зиёде овардааст, ки яке аз он бегонашавии падарон ба фарзандон аст.

Маҳмуд, омӯзгор, Турсунзода

Акнун ҷавононро тадриҷан ба сӯи мусиқии асил бояд бурд

Сӯҳбати Фурқати Саид, ин овозхони хушсадо ва донандаи хуби “Шашмақом” хеле муассир буд. Барои ман бахусус нақл аз олими шинохта ва файласуфи варзида Мусо Диноршоев, ки мегӯяд “Шашмақом” дар роҳ дарди дили ӯро таскин бахшидаву фишори хунашро ба эътидол овардааст, хеле таъсирбахш омад. Дар ҳақиқат, миллати мо гирифтори як бедардии комил аз мусиқист. Имрӯз пирони кор якояк рахти сафар бастанд. Мо танҳо садои Одина Ҳошиму Зафар Нозим, Барноапа Исҳоқоваю Борис Наматиев, Боймуҳаммад Ниёзу Тӯҳфа Фозиловаро мешунавем, вале куҷоянд онҳо, ки бо таронаҳои нав хотири мухлисонашонро шод кунанд?

Афсӯс, ки ҷои “Шашмақом” ва “Фалак” барин мусиқии асилро Реп гирифтааст ва ҷавонон бештар ба ин гуна созу навои сабук рӯ меоранд. Ман репро ҳам мешунавам, вале заррае лаззат намебарам. На оҳангаш муносиб аст ва на матнаш. Хеле мутаассифона, ки асолати мусиқии суннатӣ аз миён меравад ва маро даҳшат фаро мегирад, вақте меандешам, ки агар ин ду ё се нафаре ҳам ки мондаанд, рӯ ба реп оранд, ҳоли мо чӣ мешавад?

Азизамоҳ Нусратшоева, Душанбе

Мусалмонии Айнии қаҳрамонро бинед...

Мақолаи “Сталин: “Лаврентий, не дури, Айни не виновен” ёди ҳар хонандаро ба рӯзгори Қаҳрамони Тоҷикистон мебарад. Писари ин бузургвор мегӯяд, ки “дар синни 52-солагӣ инқилоби болшевикиро пазируфт, вале дар ҳаёту зиндагӣ ба истилоҳи имрӯз на “сафед” буду на “сурх”. То охирин нафас дар баробари эҷодкор будан, мусалмони комил ва домулло монд, панҷ вақт намозашро тарк накардааст...”

Ин хеле олист. Дар замони Айнӣ намоз хондан баробар ба ҷиноят содир кардан буд. Вале писари устод мегӯяд, ки вай мусалмони комил буд ва монд ва намозаш тарк намешуд. Зиҳӣ, Айнии бузургвор. Унвони қаҳрамонӣ ба ту ҳалол.

Шаҳобиддин, корманди савдо

Кӣ гунаҳгор аст, ки Салим аз филм норозист?

Бори аввал мешунавам ва мехонам, ки адиб аз филми офаридашуда аз рӯи асараш норозӣ бошад. То ҳол ин ҳолатро ёд надорам. Аксари адибон аз филмҳо розианд ва ба ҷуз чанд эроди ҷузъӣ чизе намегӯянд. Вале Салими Зарафшонфар таҳиягари филм аз рӯи повести худ “Доғ”- «яке аз халтурачиёни соҳа» меномад. Филми «Доғ» яке аз халтураҳои киноматографияи тоҷик аст ва Муҳаммадрабӣ Исмоилов яке аз халтурачиёни ин соҳа. Дареғо, ки адабиётфаҳмии ин силсила киногардонҳои мо дар сатҳи пасти паст қарор дорад. Шиори онҳо чунин аст: “Обро лой куну моҳӣ гир”-мегӯяд адиб.

Ман ин филмро надидаам ва намедонам Салим то куҷо ҳақ аст. Вале даҳҳо ин гуна филмҳоро вақти азиз сарфа карда тамошо кардаам. Аҷиб он аст, ки барои коргардонҳои асил сармоягузорон тухми анқоянд, вале коргардонҳои навкор зуд “муваффақ” мешаванд. Ва ман намедонам маблағро чӣ гуна ва аз куҷо меёбанд. Дар ҳоле ки филмҳояшон бинанда надорад. Ё худ, чандин сериёлҳои тоҷикиро тавассути шабакаҳои телевизиони кишвар дидаам. Баъзеашон дар соддагӣ хандаоваранд. Сужаҳои заъиф мебофанд, ки боварнакарданист. Намедонам ин ҳамаро кӣ назорат мекарда бошад: Тоҷиккино ё Иттифоқи синомогарон.

Наргис Одилова, донишҷӯ

Ин бор ҳам “Аҳмад Зоҳир ва сад шоир” бароям як сюрприз дошт. Мухлиси таронаҳои ин хунёгари мумтозам ва ҳама шумораҳои “Рӯзгор”-ро, ки пажуҳиш чоп шудаанд, хондаам. Ҳар бор чизи ҷолиб ва наверо барои худ кашф мекунам. Аз ҷумла дар шумораи гузашта. Ин сюрприз маълумот дар бораи хонум Жило буд. Ман ӯро пештар шунида будам ва медонистам, ки Аҳмад Зоҳир бештар бо ӯ дует хондааст. Вале намедонистам, ки Жило ба ин ҳад машҳур буда, ки ҳатто Муҳаммад Рафӣ, бузургтарин таронасарои Ҳинд ба хотири ӯ як шеъри форсиро аз бар кардаву бо ӯ сурудааст.

Ва ин ҳам бароям тоза буд, ки Жило борҳо ба Тоҷикистон омада будааст ва рӯйхати сарояндагони сафари ҳунарии охири Жило ба Тоҷикистон хеле ҷолиб буд. Фаҳмидам, ки дар он ҳайат шахсиятҳое чун Залонд, Фитрати Ношинос низ будаанд. Дар мақола аз ду таронае ёд мешавад, ки хонум Соро Залонд, хоҳари Жило ду тарона бар матни Раҳии Муъайирӣ хондааст. Ва хушбахтона, ман ин ду таронаро борҳо шунидаам, аммо дар иҷрои сарояндагони тоҷик. Ҳоло донистам, ки шеъри эрониву оҳанги афғонӣ будааст.

Мустафо, Хуҷанд

Бознашр аз ҳафтаномаи «Рӯзгор» №21, 23 октябри соли 2013